Geluk dwing je af… niet in de Ronde van Oostzaan!
“Als mensen geluk konden kopen, zouden ze er beslist iets te veel van kopen”. “Geluk kijkt eerst of het welkom is”, en ook “Het geluk in de sport hangt af van je kwaliteiten”. "Geluk dwing je af…" een uitspraak die zeer nauw verbonden is met het voetballen. Maar klopt deze uidrukking eigenlijk wel? Dwing je geluk werkelijk af? Ik wens het in twijfel te trekken. Als je geluk wérkelijk zou kunnen afdwingen had ik allang zoveel geluk afgedwongen om nu rijk te zijn. Stel nou dat wielrenners ook deze kreet zouden slaken, en dan hadden afgedwongen het geluk te hebben een bepaalde koers te winnen… écht niet dat dit lukt!
Was het ooit Louis Davids die zong “en wie de meeste goaltjes maakt die wint de pot”? Rekenkundig klopt dat helemaal, en een leek op wielergebied zal over het algemeen zeggen over deze sport dat “wie het snelste fietst die wint”, waaruit meteen duidelijk naar voren komt dat elke sport zo zijn eigen terminologie schijnt te hebben. Maar hoeveel waarde moet je aan die termen toekennen? Neem als voorbeeld even de Ronde van Oostzaan. Ik schreef er een boek over met de titel "320 keer linksaf". Dat klinkt alvast heel makkelijk, een aantal bochten hard doorfietsen en klaar! Toch komt daar wel wat meer bij kijken dan alléén maar hard fietsen. Je moet ook beschikken over een paar longen, het liefst als orgelpijpen, om überhaupt die 320 keer links af te kunnen gaan. Da’s één. Dan dien je over een inzicht te beschikken wat betreft kennis van het parcours. kennis van je tegenstanders en bovenal kennis hebben van de (kermis-) koers op zich! Wié plaatst er een demarrage? Moet ik wel of niet reageren? Moet ik met elke demarrage mee zitten? Hoe verdeel ik mijn krachten? Heb ik de juiste vorm en instelling deze dag? U merkt het waarschijnlijk al een beetje, hier zou het dus bijzonder welkom zijn als je dan als renner het "geluk zou kunnen afdwingen"… Dan blijkt dat dit absoluut onmogelijk is, en dat die kreet ooit door iemand bedacht moet zijn die wel héél belabberd in het (sport-) leven stond. Gelukkig ook maar logisch. Ik vrees namelijk dat er bij elke sportwedstrijd ereprijzen te kort zouden zijn, plus nog eens het feit dat men ook totaal andere "gedachten" zou kunnen afdwingen!
Want ook tijdens de 43e editie van de Ronde van Oostzaan op 3 augustus, zal er weer een heel peloton renners aan het vertrek staan die dan allemaal, stuk voor stuk, hun uiterste best zullen doen om dat geluk af te gaan dwingen en zodoende de koers naar de hand te zetten en te winnen. Er zal zich toch een groot probleem gaan voordoen dan. Want Piet wil winnen, en Jan, en Kees, en Klaas, en… ja, wie niet eigenlijk? Ik als "wielermens" sta toch veel nuchterder in het leven om dat geluk afdwingen op de juiste waarde in te schatten. Geluk dwing je namelijk niet af! Geen voetballer en geen wielrenner. Ook de Ronde van Oostzaan win je niet door te denken dat je het geluk kan afdwingen. Om deze ronde te winnen dien je gewoon een klasbak te zijn! Dien je veel werklust, energie, spirit en doorzettingsvermogen te hebben. Dán kun je (mogelijk) de ronde winnen. Dan kun je 320 keer links af bédwingen, niet afdwingen! Dan kun je je rivalen tonen wie de beste is. En dan kan nooit, maar dan ook nooit iemand achteraf zeggen dat je die zege hebt weten af te dwingen. Totále onzin…! Je gaat de annalen in als de 42e winnaar van de Ronde van Oostzaan, één van de vele kermiskoersen in ons land die je niet "zomaar" even wint. Ook al zou je de gave hebben om alle geluk van de wereld af te dwingen…