Ook Toon zette een ‘toon’
Eén van de mannen van het eerste uur van de Ronde van Oostzaan is Toon Brugman. Vanaf het begin in 1971 was er nauw bij betrokken. Een bevlogen wielerliefhebber, zo mogen we Toon gerust noemen! Op vrij jonge leeftijd al kreeg hij met de sport te maken. Wat velen echter niet eens weten van Toon, is het feit dat hij zelf ook nog een tijdje actief was als wielrenner.
Geboren in Purmerend en al op heel jonge leeftijd naar Oostzaan geëmigreerd. Inmiddels al lang en breed ingeburgerd en nu een ‘gewone’ Oostzaner. Kreeg als jonge wielrenner al snel te maken met andere jonge Oostzaners die de sport bedreven zoals onder andere Jan Sjouw, Klaas de Lange, Henk Lukken sr. en Cees Havik. De tijd waar we nu over spreken? Denk dan aan eind jaren ’40 en begin jaren ’50 van de vorige eeuw. Toon trok veel met genoemde mannen op. Zelf was hij een typische ‘clubrijder’ bij de wielerclub DTS, de medeorganisator van de Oostzaanse ronde. Het ontbrak Toon overduidelijk aan voldoende fanatisme om deel te nemen aan de open koersen zoals de Ronde van Oostzaan er eentje is. Meer trainen en zo… hij liet het actieve beoefenen al snel voor wat het was en begon zich te bekwamen in het verzorgen van renners. Hij werd masseur en dat leek hem goed af te gaan en hij vond er een groot stuk voldoening in. Een aantal Zaanse en Oostzaanse renners maakte lange tijd gebruik van zijn diensten. Toen het idee werd geboren voor een eigen kermiskoers in het dorp was Toon present om zijn inzet te tonen. Na jarenlang die inzet te hebben waargemaakt, kwam een paar jaar terug het moment om de pijp aan de overbekende ‘Maarten’ te geven. Aan de jonge garde, en gelukkig wás er een jongere garde, die het houtje wilde overnemen.
Als voormalig brood- en banketbakker, die overigens later in zijn werkzame leven tweeëntwintig jaar werkzaam zou zijn bij de parkeerpolitie, toonde hij aan dat je als vrijwilliger van groot belang kan zijn. Want dat is namelijk sinds de eerste ronde in 1971 nog steeds niet veranderd. Zonder vrijwilligers géén wielerronde! Dus voor jongeren die dit lezen: Mocht er ooit een beroep op je worden gedaan om hulp te bieden, DOE HET! Toon Brugman doet het rustiger aan. Die heeft zijn sporen verdient. Omdat het parkoers van de Ronde van Oostzaan zo ongeveer door zijn voortuintje loopt, kan hij vanaf zijn eigen ‘privé-troon’ de wedstrijd minutieus volgen. De vele vrienden en kennissen die hij heeft overgehouden aan al die jaren mee-organiseren, stoppen allemaal even om Toon de hand te schudden en even bij te praten. Logisch natuurlijk… want wielersport verbroederd echt en vrijwilligerswerk maakt juist vrienden. Toon Brugman is er het Oostzaanse bewijs en voorbeeld van. Hopelijk mag dat voorbeeld een inspiratiebron zijn voor anderen en nog generaties lang doorwerken.