De ‘verdwenen’ Gele trui…
“Goh… deze trui heb ik nog gedragen”, zei oud-DTS’er Wim Kerkhoven toen hij de Gele trui van Jan Janssen zag hangen in het fietsmuseum in Nijmegen. We schrijven dan juni 2012. “maar eh… bent u dan misschien Jan Janssen?” had het meisje van het museum nog aan Wim gevraagd. Waarop Wim het verhaal van de ‘verdwenen’ trui aan haar vertelde.
Het was 1968. Omdat de firma Tot & Beers (beide firmanten hadden overigens een zoon bij DTS fietsen) een nieuwe zaak aan de Zaanse Peperstraat opende, hadden ze weten te regelen dat de Gele trui van Tourwinnaar Jan Janssen in de ‘sport-etalage’ hing te pronken, zodat het publiek zich er aan kon vergapen. Tijdens een geanimeerde openingsreceptie waar vele genodigden en personeel onder het genot van een hapje en een drankje dit heugelijke feit vierden, brak na afloop van het officiële gedeelte grote paniek uit. De Gele trui was verdwenen! Grote consternatie brak uit. De Gele trui uit de etalage was weg, foetsie, pleite…. Zou het dan zo geweest kunnen zijn dat er ‘iemand’ tijdens de receptie was binnengeslopen die de trui had gestolen? Wat moesten ze in hemelsnaam tegen Jan Janssen zeggen? Die zou hélemaal uit z’n dak gaan als de trui niet meer bij hem terug zou komen. Het minutieus doorzoeken van de hele winkel en magazijn leverde niets op. De trui bleek als sneeuw voor de overbekende zon te zijn verdwenen.
‘Ergens’ in Zaandam zou later diezelfde avond en DTS’er zich uitdossen met een échte Gele trui! Hij leek er zelfs nog trotser op te zijn dan Jan Janssen zelf. Wim Kerkhoven bleek de man achter de mysterieuze verdwijning van de trui. Uiteraard niét met de intentie hem definitief voor zichzelf te houden, maar gewoon… als goed en leuk bedoelde grap. Hij zou hem immers de volgende dag weer geheel ongemerkt in de etalage terughangen. Maar ja… als je zo’n kleinood dan tóch (tijdelijk) in je bezit hebt, kun je hem net zo goed even een avondje aantrekken en aanhouden, niet dan? Heb je in ieder geval als wielrenner van een lager niveau als Jan Janssen, toch eventjes ervaren hoe het is om zo’n mooie en belangrijke trui om je schouders te voelen. En dat wist hij toen en zal dat gevoel nimmer meer vergeten. Tevens kan hij, zónder te liegen, zeggen dat hij als enige Zaankanter eens Gele truidrager is geweest!
Vanzelfsprekend hing de trui de dag erna weer keurig bij Tot & Beers in de etalage. En Wim Kerkhoven? Daar hebben nooit meer iets van vernomen. Gekkigheid natuurlijk. Wim zijn grap kon bij nader inzien wel gewaardeerd worden, uiteindelijk bracht het de firma een klein stukje In de krant op, wat toch ook weer bijdroeg aan een beetje extra aandacht voor de opening van de nieuwe zaak. Of de grap van Wim als publiciteitsstunt werd gezien door de directie is nooit bekend geworden. Gelachen hebben ze wel met z’n allen….