Gerard van Beek, een echte Musketier!
Dat is de titel van een boek wat in 206 verscheen over een renner van allure. Oostzaner Gerard van Beek maakte in zijn gloriejaren als wielrenner in de jaren ’40 / ’50 deel uit van een illuster kwartet, wat in het vaderlandse peloton bekend stond als ‘De Musketiers’. Met z’n vieren wisten ze een absolute hiërarchie te vormen en een sportieve druk uit te oefenen op de rest. Veel wedstrijden kende een uitslag waarin de eerste vier uitslagen door deze heren werd bezet. Piet de Vries, Harm Smits, Gerard van Beek en Gerrit Voorting maakte deel uit van dit kwartet.
Het viertal had het in combine rijden (afspraken maken met anderen) tot in de perfectie weten door te voeren. Ze waren Prof in de oorlogsjaren en (over-) leven was het belangrijkste doel. In die jaren was er bepaald geen sprake van iets wat op een salaris leek, het begrip ‘fooi’ kwam dichter in de buurt. Startgelden waren er in sommige gevallen. Voor de allergrootste uit het peloton, en dan ook nog niet in die mate dat je er rijk van kon worden. Nu kun je natuurlijk als renner trachten prijs te rijden, en daarin een afspraak/ deal met een collega maken, maar de tijd leerde de meeste wel dat het in die dagen wat moeilijker lag. Iedereen had ‘honger’ en poogde geld te verdienen. Een belangrijke bijkomstigheid was wel dat in de meeste gevallen het motto: geen prijs, geen geld van kracht was. Niet fijn als je van je sport moet leven! Het genoemde kwartet had voor zichzelf de oplossing gevonden. Ze reden niet tegen elkaar, maar juist zoveel als mogelijk vóór elkaar. In vrijwel iedere koers lag de nadruk erop dat één van hun de winst zou binnen halen, waarna vervolgens de poen werd verdeeld. Op die manier lag er tenminste in de meeste gevallen brood op de plank. Heel vaak gebeurde het dan ook dat de heren botweg de eerste vier plaatsen bezette en er sprake was van een degelijk en soms riant inkomen. Gerrit de Vries en Harm Smits waren tempobeulen. Lang, heel lang keihard fietsen was voor deze mannen een peulenschil. Gerard van Beek was driest van instelling en een ‘alleskunner’. Hard rijden, sprinten, alles. Gerrit Voorting (begin 2015 overleden) was zo’n beetje de dirigent, de denker, de sluwe vos. Hij was degene die de plannen bedacht hoe er gereden zou worden. Wanneer en wie er mee ging of gingen in een ontsnapping of desnoods zelf het heft in handen nam en een (beslissende) ontsnapping organiseerde.
Omdat ze alle vier goede en aanvallende coureurs waren zaten ze vrijwel altijd in de voorste gelederen. Gerard van Beek, de jongste van het kwartet vloog er immer in als een jonge hond, wat in heel veel gevallen de finale beslissing teweeg bracht. Voorting wist precies wanneer hij Van Beek moest laten gaan of tot de orde moest roepen om te wachten tot de tijd rijp was om de juiste aanval in te zetten. In de wegwedstrijden was deze manier van koersen, met de juiste renners wel te verstaan, goed uitvoerbaar. Voor de baanwedstrijden golden toch wel wat andere regels en strijdplannen. Zowel Voorting als Van Beek waren ook actief als baanrenner. Ooit had ik een gesprek met Gerrit Voorting waarin hij te kennen gaf (na ál die jaren) het nog steeds betreurenswaardig te vinden dat ‘die zwarte Oostzaner’ niet met hem de Zesdaagsen wilde rijden. “We hadden goud geld kunnen verdienen”, zei Gerrit me, maar Van Beek koos toen voor Arie Vooren. Van Beek kwam als Amateur in 1944 als ‘groentje’ (1e jaars Amateur) deelnemen aan het Nederlands kampioenschap 50 km. En pakte meteen het brons, iets wat hij in 1950 nog eens zou herhalen (FOTO 2 huldiging). Tot in lengte van jaren heeft het vaderlandse en deels ook het internationale peloton ‘geleden’ onder de heerschappij van deze Musketiers. Inmiddels zijn er drie van hen al gaan ‘hemelen’ en leeft alleen Vlaardinger Piet de Vries nog. Echter hun aanwezigheid en belangrijkheid doet nog vaak de tongen losmaken in de wielerverhalen die er toe doen. Zij gaven in die jaren de sport wel degelijk kleur! Oostzaan mag met Gerard van Beek best trots zijn op het feit dat één van de vier mannen van De Musketiers, uit hun dorp kwam. Want laten we niet vergeten dat er daarna nooit, maar dan ook nooit meer, een dergelijk kwartet het peloton geselde! Dat maakt ze niet alleen uniek, maar tevens onsterfelijk….
Schrijver dezes heeft in 2006 het boek (biografie) ‘Gerard van Beek, een echte Musketier’ (ISBN9789080837989) uitgegeven.