De eerste
De eerste Ronde van Oostzaan, die op zondag 15 augustus 1971 werd verreden, leverde een winnaar op waar iedere organisator en inrichter van koersen van zou dromen: Matthé Pronk. De familie was bereid deze foto af te staan van een winnende Matthé. 
In die tijd al een absolute klasbak te noemen! Een sportman in optima forma. Strijdlustig, sterk als een paard, hard in de wedstrijd maar evenwel altijd fair. Matthé kwam uit een puur sportgezin. Zijn vader was een fervente schaatsliefhebber, iets wat hij heeft overgebracht op zijn kinderen. Matthé‘s zus Lia trouwde later met Co Gilling, wat er toe bijdroeg dat de zwagers elkaar vaak in wedstrijden moesten bekampen. Matthé kreeg vijf kinderen die ook allemaal geschaatst hebben en waarvan er twee goede wielrenners zijn geworden, Jos en Matthé junior. Deze twee broers hebben ook al enige malen als koppel gereden in de Amsterdamse Zesdaagse. Na lang te hebben geschaatst werd Matthé wielrenner. Hoofdzakelijk op de baan. Op advies van de legendarische Martin Wierstra ging hij het als stayer proberen. Wierstra had de mogelijkheden van Matthé gezien. Hij was sterk, had souplesse en hij kon een tandje zwaarder rijden dan de rest! Slechts één ding had hij echt tegen en dat was Gaby Minneboo, die in die dagen heer en meester was in de discipline achter de grote motoren. Matthé moest genoegen nemen tijdens de Nederlandse kampioenschappen met tweede en derde prijzen, tot 1977. Toén namelijk wist de timmerman uit Warmenhuizen de postbode uit Heenvliet te verschalken en werd Nederlands kampioen.
Twee jaar later zou Matthé op de betonnen baan in het Olympisch Stadion in Amsterdam de felbegeerde wereldtitel behalen, om die stunt weer twee jaar later in Brno te herhalen. 
In 1985 stopte de eerste winnaar van de Ronde van Oostzaan er mee en hing hij zijn fiets in de overbekende wilgen. Het ‘zwarte gat’ bestond voor hem gelukkig niet. Hij had zij hele actieve carrière zijn timmerwerk gewoon door laten gaan, van s’morgens zeven tot s’middags vier uur. Daarna trainen. Hij had, naast het wielrennen, genoeg andere hobby’s. Hij was een groot natuurliefhebber, altijd in de weer met dieren en werkte graag in zijn tuin. Toch zou ook deze boom geveld worden! Nooit en te nimmer ziek, altijd gesport. Bij de dokter kwam hij eigenlijk alleen maar voor zijn sportkeuring. Toch zou het tij keren. Een fatale diagnose maakte een abrupt eind aan elke wens of mogelijke droom. De medische wereld was hard maar duidelijk: hij werd opgegeven! Toch ging hij door met wat hij deed. Geen geklaag, geen zelfmedelijden, niets van dat al. De sterke Matthé bleef ook gewoon zijn timmerklussen doen, zoals hij dat altijd al had gedaan. Pas toen hij een eerste chemo-kuur moest ondergaan is hij gestopt met zijn timmerwerk. Zijn zo sterke lijf werd in een tijdsbestek van slechts een paar maanden volledig gesloopt. Wat hij zelf nog het ergste vond van dit alles, was het feit dat hij dit zijn vrouw en kinderen moest aandoen. Een paar dagen voordat hij vijfenvijftig jaar zou worden kwam deze onvergetelijke renner op 25 maart 2001 te overlijden. Op zijn palmares prijken uitslagen waarvan heden te dagen menig renner zou dromen. Daaronder ook de allereerste Ronde van Oostzaan in 1971. In 1972 werd hij tweede om de ronde in 1974 nog een keer op zijn palmares bij te schrijven. Matté is helaas niet meer onder ons, maar ik kan me heel goed voorstellen dat de organisatie af en toe nog wel eens terugdenkt aan die memorabele eerste Oostzaanse ronde. En dan automatisch ook aan die memorabele winnaar van toen: Matthé Pronk!